Tijdens het uitvoeren van dit onderzoek sprak ik met journalisten en persfotografen over hun ervaringen met bedreiging en intimidatie. Wat mij opviel was dat vrijwel iedereen die ik sprak, geen behoefte had aan extra publiciteit en de kans om opnieuw in de problemen te komen te groot was om met naam geciteerd te worden. Ook deze bevinding zegt iets over het dreigende klimaat waar veel journalisten in werken. Om toch een beeld te geven van de ervaringen van veel journalisten, heb ik hieronder een aantal anonieme citaten geplaatst uit verschillende gesprekken.
“Ik was daar om foto’s te maken van de rellen en zonder dat ik het door had werd ik van achteren aangevallen. Dat doet echt wat met je gevoel van veiligheid.”
“Een kennis van mij is in elkaar geramd door de politie uit Servië. Hier kan ik mij gelukkig weinig van voorstellen. De dreiging in Nederland komt vooral vanuit burgers, maar toch gebeuren er in Nederland ook dingen waarbij de overheid betrokken is. Neem als voorbeeld journalist Robert Bas die is vastgezet, omdat hij weigerde als getuige vragen te beantwoorden in een moordzaak. Ook hier worden journalisten door de overheid onder druk gezet.”
“Het hoort ook wel bij het vak natuurlijk, maar je merkt wel dat het de afgelopen jaren steeds vaker misgaat.”
“Sinds dit jaar merk ik vooral bij demonstraties dat er echt een vijandig beeld over journalisten heerst. Ik had me nooit voorgesteld dat ik als individuele journalist verantwoordelijk gehouden zou worden voor alles wat ‘de media’ doet.”
“Freelancejournalisten moeten meer ondersteuning krijgen bij dit probleem. Als mij wat overkomt heb ik geen redactie of omroep die mij kan ondersteunen.”